Dit bericht is niet alleen bedoeld voor de ouders die ‘jeugdzorg’ volgen, maar ook voor Gemeentebestuurders, Raadsleden enz. enz. Deze 'nieuwsbrief' dateert van februari 2020, is echter nog steeds actueel, zeker zo vlak voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2022 op 16 maart!
Deze serie ‘updates’, 5 en verder, de nieuwsbrieven, is voortgekomen uit mijn actie ‘
wethoudersbrief’ waar velen van u aan hebben meegewerkt, alleen door die aan Gemeenteraden en Wethouders-Jeugdzorg toe te sturen.
Hierop zijn vele reacties gekomen, van zowel neutrale aard als wel schokkende, waar gemeenteraadsleden zichzelf namelijk al hadden georiënteerd bij ouders…. Met name die laatste vonden ‘het moet anders’. Rotterdam gunde mij 5 minuten spreektijd. Deze hebben geleid tot vragen en een e-mailwisseling tussen mij en de Raadscommissie, met als ultieme resultaat dat de wethouder mij middels een brief, die ik op 14-02-2020 ontving, mededeelde dat men de Jeugdzorg méér in gezinnen zou gaan brengen…. een MAXIMAAL resultaat, beste mensen: de hele insteek van deze actie is immers: ‘RESPECTEER en LUISTER naar ouders en MINDER tot GEEN UIT HUIS PLAATSINGEN… weg met de instanties die alleen maar gericht zijn op Onder Toezicht Stelling en UHP’!
Als voorbeeld heb ik onder andere de professoren R.Vermeire en J.Hermanns gebruikt die vonden en vinden dat jeugdzorg zonder UHP mogelijk zou moeten zijn, prof. Gresser (Duitsland) die aantoonde hoezeer de scheiding tussen ouders en kinderen deze kinderen schaadt en dat levenslang…. Ook gaf ik het Enschedese voorbeeld: huisartsenpraktijk Eudokia, waar men direct terecht kan bij échte deskundigen als het ‘jeugdzorg-problemen’ betreft! Dit zónder het hele circus van beschermingstafels, wijkteams, save-werker en buurtcoach en wat al niet meer!
Ik zou bijna willen roepen “Bij Rotterdam begint de Victorie”, naar analogie van ‘Bij Alkmaar begint de Victorie’ aan het einde van de 80-jarige oorlog….
Een goede tweede in deze zou Delfzijl (Gemeenten Delfzijl, Appingedam en Loppersum) kunnen worden: Op 18-03-2020 is er een speciale gemeenteraadsvergadering waar ik van 18.30 tot 20.00 u, (ja 1 ½ uur!) de gelegenheid krijg om een inleiding te houden over jeugdzorg en hoe het béter kan, met méér respect voor ouders en minder uit huis plaatsingen! Deze vergadering is openbaar / het gemeentehuis is in Loppersum, N.O. van Groningen-stad.
Opvallend was ook de opmerking in de wandelgangen van een Raadslid, die mij zei: ‘wij weten NIETS van jeugdzorg, wij zijn hier pas vanaf 2018….’.
Juist omwille van deze opmerking volgt hieronder een wat uitgebreider verhaal dan in een normale nieuwsbrief.
De trucs die ‘jeugdzorg’ uithaalt
Eerst een paar trucs die ‘jeugdzorg’ uithaalt om zoveel mogelijk inkomen en zo weinig mogelijk controle te verkrijgen.
Men begint met ‘zorgen’ vinden. Om deze te vinden, verzint men ieder jaar wel een nieuwe ziekte of aandoening die ernstige zorgen oplevert. Zo was er de ‘niet leerbare ouder’, ‘borderline-moeders’, ‘ADHD-kinderen’ (meestal de jongens) , ‘ADD-kinderen’ (meestal meisjes) ‘Autistische kinderen’, de ‘vechtscheiding’, het ‘huiselijk geweld’(pedagogische tik is dat ook al, behalve bij jeugd- en pleegzorg, daar heet het zelfs ‘lijfstraffen mag, het zijn toch maar zwak begaafde kinderen’ (voogd van WSG ca. 2010 / Limburg), de ‘PCF’(een ziektebeeld wat door kinderartsen misschien eens per 10 jaar gezien wordt, volgens jeugdzorg zou het 600 x per jaar MOETEN voorkomen….).
Bij het vinden van voldoende ‘zorgen’ dan is het zo snel mogelijk werken aan een OTS: dan is de financiering binnen en de gemeenten controleren toch niet waaraan dit geld besteed wordt, toch 10800 € / kind / jaar.
Vervolgens komt het aansturen op UHP: hiervoor moeten de zorgen uitvergroot worden en vooral, in plaats van de verplichte hulp in de thuissituatie, dit niet te doen en op te schrijven naar de rechters toe: ‘Hulp in de thuissituatie is niet mogelijk.’....Er volgt vooral géén gedegen onderzoek door een specialist. Is de UHP-machtiging binnen, dan wordt er gewerkt om ‘het perspectief duidelijk’ te krijgen, men wil dit nu binnen 6 maanden. Er wordt meestal geheel niet gewerkt aan thuis plaatsing, welke de wettelijke plicht is! Voordeel: buit binnen, onbeperkte geldstroom van gemeenten naar GI!
Er is, bij mijn weten, geen enkele gemeente geweest die ooit aan een GI gevraagd heeft: HOEVEEL jeugdhulp trajecten hebben jullie SUCCESVOL afgesloten (= beëindigd met thuis plaatsing en desnoods hulp thuis of ambulant aan ouders en of kind)?
Zolang die
vraag niet gesteld wordt en het
antwoord niet opgeëist door de
betalende gemeenten, gaat de
geldstroom richting jeugdzorg industrie onbeperkt door….
Een geheel andere truc is de volgende: bij een scheidingssituatie waar gemarchandeerd wordt over de zorgregeling lijkt of is het vaak beter als een kind een andere hoofdverblijfplaats heeft. Jeugdzorg doet dan het volgende: ze sturen aan op een UHP…. en plaatsen het kind bij de andere ouder! Dat levert de GI extra geld op! Vaak wordt dit gevolgd door het ongenuanceerd weer steunen van die ouder waar het kind naar toe gegaan is in verband met een ‘verzoek wijziging hoofdverblijfplaats’. WAAROM adviseerde de GI dit niet direct aan die andere ouder of liet de Raad voor de Kinderbescherming dit doen?
Juist ja: GELD!
(Een OTS en UHP is minstens goed voor 10.800 € p.kind/ jaar voor Jeugdzorg, als een ouder een 'verzoek wijziging hoofdverblijfplaats' indient bij de kinderrechter, levert dit NIETS op voor de Jz-industrie!)
Een beetje wetgeving Om u, geachte gemeentebestuurders, een beetje te informeren over uw mogelijkheden om méér recht te doen aan ouders én kosten te besparen ga ik namelijk een klein stukje wet, welke naar mijn mening een beetje vergeten is, aanhalen.
Namelijk: art. 2.1, 2.2 en 2.3 van de Jeugdwet:
https://wetten.overheid.nl/BWBR0034925/2020-01-01
Hoofdstuk 2. Gemeente Artikel 2.1 Het gemeentelijke beleid inzake preventie, jeugdhulp, kinderbeschermingsmaatregelen en jeugdreclassering en de uitvoering van jeugdhulp, kinderbeschermingsmaatregelen en jeugdreclassering is gericht op:
a.het voorkomen en de vroege signalering van en vroege interventie bij opgroei- en opvoedingsproblemen, psychische problemen en stoornissen;
b.het versterken van het opvoedkundige klimaat in gezinnen, wijken, buurten, scholen en kinderopvang;
c.het bevorderen van de opvoedvaardigheden van de ouders, opdat zij in staat zijn hun verantwoordelijkheid te dragen voor de opvoeding en het opgroeien van jeugdigen;
d.het inschakelen, herstellen en versterken van de eigen mogelijkheden en het probleemoplossend vermogen van de jeugdige, zijn ouders en de personen die tot hun sociale omgeving behoren, waarbij voor zover mogelijk wordt uitgegaan van hun eigen inbreng;
e.het bevorderen van de veiligheid van de jeugdige in de opvoedsituatie waarin hij opgroeit;
f.integrale hulp aan de jeugdige en zijn ouders, indien sprake is van multiproblematiek, en
g.het tot stand brengen en uitvoeren van familiegroepsplannen en het verlenen van hulp op basis van familiegroepsplannen, ter uitvoering van artikel 4.1.2 en indien sprake is van vroege signalering van opgroei- en opvoedingsproblemen, psychische problemen en stoornissen.
Artikel 2.2 1 De gemeenteraad stelt periodiek een plan vast dat richting geeft aan de door de gemeenteraad en het college te nemen beslissingen betreffende preventie en jeugdhulp, de uitvoering van kinderbeschermingsmaatregelen en jeugdreclassering.
2 Het plan bevat de hoofdzaken van het door de gemeente te voeren beleid betreffende preventie, jeugdhulp, de uitvoering van de
kinderbeschermingsmaatregelen en jeugdreclassering en geeft daarbij in ieder geval aan:
a.wat de gemeentelijke visie en doelstellingen zijn van dit beleid;
b.hoe dit beleid zal worden uitgevoerd in samenhang met de verantwoordelijkheid van het
college inzake het advies- en meldpunt huiselijk geweld en kindermishandeling en welke acties in de door het plan bestreken periode zullen worden ondernomen;
c.welke resultaten de gemeente in de door het plan bestreken periode wenst te behalen, hoe gemeten zal worden of deze resultaten zijn behaald en welke outcomecriteria gehanteerd worden ten aanzien van jeugdhulpaanbieders en gecertificeerde instellingen;
d.hoe het college uitvoering zal geven aan artikel 2.7, tweede lid, en hoe wordt gewaarborgd dat de jeugdhulpaanbieder voldoet aan de eisen inzake de verantwoordelijkheidstoedeling, gesteld bij of krachtens artikel 4.1.1, tweede lid, juncto 4.1.5, eerste lid;
e.op welke wijze de gemeenteraad en het college zich hebben vergewist van de behoeften van kleine doelgroepen, en
f.hoe het college uitvoering zal geven aan het op 13 december 2006 te New York tot stand gekomen Verdrag inzake de rechten van personen met een handicap (Trb. 2007, 169).
3 Het plan wordt, voor zover het de afstemming van en effectieve samenwerking met het onderwijs betreft, niet vastgesteld dan nadat over een concept van het plan op overeenstemming gericht overleg heeft plaatsgevonden met het samenwerkingsverband, bedoeld in artikel 18a van de Wet op het primair onderwijs en het samenwerkingsverband, bedoeld in artikel 17a van de Wet op het voortgezet onderwijs. Het overleg met deze samenwerkingsverbanden vindt plaats overeenkomstig een procedure, vastgesteld door het samenwerkingsverband en het college van de gemeente of gemeenten. De procedure bevat een voorziening voor het beslechten van geschillen.
Artikel 2.3 1 Indien naar het oordeel van het college een jeugdige of een ouder jeugdhulp nodig heeft in verband met opgroei- en opvoedingsproblemen, psychische problemen en stoornissen en voor zover de eigen mogelijkheden en het probleemoplossend vermogen ontoereikend zijn, treft het college ten behoeve van de jeugdige die zijn woonplaats heeft binnen zijn gemeente, voorzieningen op het gebied van jeugdhulp en waarborgt het college een deskundige toeleiding naar, advisering over, bepaling van en het inzetten van de aangewezen voorziening, waardoor de jeugdige in staat wordt gesteld:
a.gezond en veilig op te groeien;
b.te groeien naar zelfstandigheid, en
c.voldoende zelfredzaam te zijn en maatschappelijk te participeren, rekening houdend met zijn leeftijd en ontwikkelingsniveau.
2 Voorzieningen op het gebied van jeugdhulp omvatten voor zover naar het oordeel van het college noodzakelijk in verband met een medische noodzaak of beperkingen in de zelfredzaamheid, het vervoer van een jeugdige van en naar de locatie waar de jeugdhulp wordt geboden.
3 Indien een jeugdige die de leeftijd van achttien jaar nog niet heeft bereikt, aangewezen is op permanent toezicht en die jeugdhulp als bedoeld in artikel 1.1, onder 2° of 3°, of verpleging als bedoeld bij of krachtens artikel 11 van de Zorgverzekeringswet ontvangt, treft het college indien naar zijn oordeel noodzakelijk, voorzieningen die de ouders in staat stellen hun rol als verzorgers en opvoeders te blijven vervullen.
4 Het college houdt bij de bepaling van de aangewezen vorm van jeugdhulp redelijkerwijs rekening met:
a.behoeften en persoonskenmerken van de jeugdige en zijn ouders, en
b.de godsdienstige gezindheid, de levensovertuiging en de culturele achtergrond van de jeugdige en zijn ouders.
5 Voor zover redelijkerwijs mogelijk, wordt de jeugdige en zijn ouders keuzevrijheid geboden met betrekking tot de activiteiten van jeugdhulp.
6 Het college draagt er zorg voor dat de jeugdige in het geval van een uithuisplaatsing, indien redelijkerwijs mogelijk, bij een pleegouder of in een gezinshuis wordt geplaatst, tenzij dit aantoonbaar niet in het belang is van de jeugdige.
---------------------- Tot zover de letterlijke wetsartikelen ------------------------
- Alleen al deze 3 wetsartikelen overziend, vraag ik me wederom af ZIEN gemeentebestuurders wel wat er gebeurt en wat de wettelijke verplichtingen zijn?
Er staat bijvoorbeeld nergens dat een ‘gecertificeerde instelling’ (GI) moet bepalen wat de juiste opvoeding is, er staat nergens de verplichting een GI om ‘zoveel mogelijk zorgen en signalen te genereren’ en gevoelens en indrukken als ‘feiten’ te gaan beschouwen. STAAT er NIET!
Ik zal voor het overzicht systematisch enige opmerkingen maken bij deze artikelen:
Art. 2.1 Zijn huisartsen, consultatiebureaus en leraren niet voldoende capabel om signalen van verwaarlozing of ontoereikende opvoeding te signaleren?
Wat dacht u van op de eerste plaats vrijwilligers, sociaal netwerk van ouders en zo nodig vrijwilligers als van ‘Home-start’?
Wat te denken van het aanbod van opvoedcursus in buurthuis of wijkcentrum, al dan niet via de consultatiebureaus?
Via ‘eigen inbreng’ is veel mogelijk: waarom wordt dit volledig genegeerd én zelfs gedwarsboomd door de huidige GI? Waarom worden buren en familie vaak aan de kant geschoven door de GI-werkers?
Is dit artikel een reden om naar willekeur in huisgezinnen binnen te vallen met de meest onzinnige ‘veiligheidsrisico’s‘ enz.? Hierbij ook nog het onderscheid naar welvaart en afkomst: bij rijke gezinnen komt nooit iemand binnenvallen, bij de ‘lager betaalden’ en ‘minima’ is de ‘tirannie van Jeugdzorg’ (zie proefschrift R. Clarijs) schering en inslag.
‘Integrale hulp’: UITSTEKEND, maar waar is de diagnostiek? Als men nu eens éérst begon met onderzoek door een échte deskundige voor men begint met het inzetten van welk hulptraject dan ook. De HBO-ers van de GI hebben géén onderzoeksbevoegdheid, die is alleen bij BIG-geregistreerde GZ- psychologen en orthopedagogen-generalisten en verder niemand op dit gebied!
Waarom worden juist ‘familiegroepsplannen’ genegeerd door de GI evenals uitkomsten van de ‘Eigen-Kracht-conferenties? De GI lijken het altijd béter te weten en dat ook nog zonder enig diagnostisch onderzoek! Dit is volledig in strijd zelfs met de eigen beroepscode van de GI!
Art. 2.2
lid 1:
Welke gemeenten hebben een dergelijk plan? Veel ouders hebben er zelfs nooit van gehoord,....
lid 2:
sub a en b.
Als er geen plan is, wat is dan het beleid?
sub c.
Vragen gemeenten dan aan de Jz-instellingen hoeveel kinderen er weer thuis geplaatst werden in een bepaald jaar? Vragen zij bij hoeveel kinderen de jeugdzorg SUCCESVOL is afgesloten? (Dus niet doordat een kind 18 werd of verhuisde!)
sub d.
Het artikel 4.1.1. 1e en 2 lid verplichten de jeugdzorg-aanbieders en GI om samen met OUDERS een groepsplan te maken en indien dit er niet is hulp in te stellen in overleg met ouders. Er staat ook de verplichting om adequate hulp in te stellen samen met cliëntenorganisaties. Heeft iemand hier ooit van gehoord dat GI dit doen? Ondanks de vage omschrijving in deze artikelen van ‘verantwoorde hulp’ staat er géén enkele verplichting tot éérst gedegen en deskundig onderzoek!
sub e.
De meeste gemeenten hebben al geen plan, toch dient er geschreven te worden op welke wijze de gemeenteraad en College van B&W zich hebben vergewist van de behoeften van doelgroepen. Hierbij ga ik, N.M., er van uit dat men in de wet groepen van ouders bedoelt waarvan de kinderen bepaalde problematiek hebben dan wel van ouders die bepaalde problemen in hun huishouden hebben. Beide, sterker nog meestal alle, ouders worden vaak uitgesloten van welk overleg dan ook over de ‘jeugdzorg’!
sub f.
Mijns inziens is de zorg voor mensen met een handicap ook een taak in de zin van de WMO. Het dient gewoonweg vanzelfsprekend te zijn. In die zin dienen gemeenten aan mensen met een geestelijke handicap, die kinderen hebben, juist de hulp en ondersteuning in de thuissituatie te bieden, in plaats van de GI de vrijbrief te geven om deze mensen hun kinderen te ontnemen en op te sluiten in ‘gezinshuizen’ en jeugdzorg-instellingen, onder het mom van ‘ouders zijn niet machtig hun kinderen op te voeden’. Het is juist een fundamenteel mensenrecht om als ouders zélf je kinderen op te voeden!
lid 3:
Meestal is er al géén plan, nu moet dit ook nog afgestemd worden met samenwerkingsverbanden én er moet ook nog een klachtenregeling zijn. Welke ouders hebben daarvan gehoord? De meeste gemeenten poeieren juist klachten af met de volgende argumenten: ‘We gaan niet in op individuele gevallen’, ‘U kan klagen bij de SKJ’, ‘U kan terug gaan naar uw advocaat’ en ‘daar is de inspectie IGJ voor’, feit is: ouders worden gewoonweg genegeerd!
Art. 2.3 lid 1:
Opvallend zijn hier de woorden: ‘deskundige toeleiding naar’... Hoe kan men deskundig naar jeugdhulp leiden, zónder enige onderzoek van een deskundige, sterker nog, op aanwijzing van ‘meldingen’, ‘indrukken’ en ‘onderbuikgevoelens’, waarbij ieder deskundig onderzoek door een arts, GZ-psycholoog of orthopedagoog-generalist ONTBREEKT? Hoe verhoudt dit zich tot art. 24 IVRK: ‘... een kind heeft recht op de hoogste mate van zorg’... Hier staat dus niet: ‘grootste aantal zorgverleners’, gezien het feit dat menig kind de ruïne is in geholpen met gemiddeld 60 hulpverleners! (recent onderzoek, ‘Het vergeten kind’!)
Sub a,b en c spreken voor zichzelf: lijkt gewoonweg duidelijk, dat wil iedere opvoeder!
lid 2:
Lijkt mij een duidelijke verplichting aan gemeenten.
lid 3:
Hier is een grote discrepantie tussen theorie (deze wet) en de praktijk: WAAROM worden als hun kinderen in jeugdhulp terecht komen ouders juist uitgesloten, grotendeels over ouders
gesproken in plaats van mét, kinderen sociaal geïsoleerd, contact tussen ouders en kinderen geminimaliseerd, zelfs tot 30 minuten per 3 maanden, kinderen hun telefoons ontnomen en uitgesloten van sociale media, alleen en uitsluitend om het contact tussen kind met ouders en familie te dwarsbomen? Ouders die klagen vinden bij gemeenten géén gehoor….
Hoe is het met de rol van ‘ouders als verzorgers en opvoeders’?
lid 4:
Ook hier weer een groot verschil tussen de wet en de praktijk:
Als gemeenten dit artikel serieus zouden nemen, dan kwamen er gewoonweg géén uit huis plaatsingen voor, juist omwille van het ontbreken van ieder wetenschappelijk bewijs van deze ‘behandeling’, en werd er alles aan gedaan om de juiste hulp in de thuissituatie te bewerkstelligen.
Ten aanzien van sub a en b, met betrekking tot de praktijken van de GI:
BEWUST worden er kinderen zo ver mogelijk van ouders geplaatst, om dit als argument te gebruiken om geen contact ouders-kinderen te verkrijgen, BEWUST worden er Moslimkinderen bij zwaar Christelijke ouders geplaatst, sterker nog, vaak wordt er juist géén enkele rekening gehouden met bijvoorbeeld het verbod op varkensvlees en niet-halal voedsel. Idem voor Joodse kinderen en atheïstische kinderen, die laatste worden vaak juist bij streng-gereformeerde pleegouders geplaatst, die met de bijbel in de hand kinderen hun ‘gevaarlijke’ ouders ontnemen. Gemeenten vinden dit ‘goed’ onder het excuus: ‘dat doet de GI’ en ‘de rechter heeft beslist’.
lid 5:
Dit artikel is zodanig theorie, dat ik me niet kan voorstellen dat ook maar één ouder hier iets van gemerkt heeft: jeugdzorg op je dak betekent meestal eindeloze tirannie. Zie het proefschrift van Dr. R. Clarys: ‘De tirannie van de Jeugdzorg’!
lid 6:
Hier valt vooral de volgende zinsnede op: ‘tenzij dit aantoonbaar niet in het belang is van de jeugdige’.
Een uithuisplaatsing dient een zeldzaamheid te zijn: zie de wetenschap, zie de schade die het aanricht op de lange duur, zie de stukken van Prof. R. Vermeire (Leiden), Prof. J. Hermanns en vele anderen. Zie de uitspraak 306-2019 ECHR 10-09-2019 (UHP = schending mensenrecht én KINDERMISHANDELING, althans voor Noorse kinderen!). Gezien het aantal van ca. 55.000 kinderen, kan ik niet zeggen dat dit in Nederland een zeldzaamheid is!
(Let wel: hier dienen niet kinderen die klinisch psychiatrisch behandeld dienen te worden op een hoop gegooid te worden met de uit huis plaatsingen, waarbij het doel ‘kinderen aanleveren voor de pleegzorg-industrie’ is!)
Artikel 3.3
“De raad voor de kinderbescherming en de gecertificeerde instelling zijn verplicht in
rapportages of verzoekschriften de van belang zijnde feiten volledig en naar waarheid aan te voeren.”
Bron:
https://wetten.overheid.nl/BWBR0034925/2020-01-01 Van dit artikel maak ik een apart item. Niet omdat het zo’n lang artikel of ingewikkeld zou zijn, maar omwille van de uitleg die eraan gegeven wordt.
Ouders hebben vóór 2015 gepleit voor dit artikel: men vond dat de leugens van de jeugdzorg-industrie eens moesten stoppen. Daarom was men er blij mee.
In de praktijk werd het artikel echter anders gelezen.
Ouders lezen dit als: ‘de jeugdzorg-instellingen mogen niet meer liegen, de leugens STOPPEN’...
In de praktijk gingen de leugens, over de ruggen van kinderen, gewoon door. De rechters lazen dit artikel anders: ‘De GI / kinderbescherming zegt iets, en dat is waar, dat zegt de wet’... Zodoende veranderde niets, sterker nog: de leugens van de jeugdzorg industrie werden ‘dank zij’ dit wetsartikel automatisch waarheid…
Ouders hebben vaak geen verweer: een échte deskundige inschakelen is voor hen te duur, bewijsstukken die ouders wél vaak hebben, worden genegeerd, omdat de GI die bewijsstukken ook vaak negeren! Getuigenverhoor vindt niet plaats, ouders mogen niet zelf een getuige-deskundige meenemen.
Vraag: waarom vergoeden gemeenten niet de kosten van een onafhankelijke GZ-psycholoog, die wél goed onderzoek doet naar opvoedvaardigheden en problematiek bij ouders en / of kinderen? Zo’n onderzoek kost ca. 3000 €, een OTS kost de gemeente ca. 10800 € / kind / jaar?
ZAND in de ogen van zowel politici als ouders
Een ouder attendeerde mij op het volgende artikel, afkomstig van een overheidswebsite over het uit huis plaatsen. Zie hier:
https://richtlijnenjeugdhulp.nl/uithuisplaatsing/informatie-voor-ouders/ U ziet in dit overheids-artikel hoe u zand in ogen wordt gestrooid: géén enkele ouder zal dit herkennen! U als politici wordt hiermee wijsgemaakt hoe alles, op papier, goed is!
Zie hoe goed er wordt samengewerkt met ouders, rekening gehouden wordt met ouders enz. enz. En vooral hoe er aan kinderen gedacht wordt.
U begrijpt, geachte politici, dat dit ook weer pure theorie is als u het vergelijkt met de signalen van ouders, de Nationale Ombudsman (rapport ‘Is de zorg gegrond?‘) en de uitingen van ouders op sites als FaceBook dan wel bij ouder-organisaties als St. KOG en SOS-Jeugdzorg. De voornaamste klachten zijn immers: ‘er wordt niet geluisterd’, ‘ze doen geen enkel onderzoek’, ‘ze doen niet aan waarheidsvinding’, ‘ze liegen alles bij elkaar’, en ‘er wordt geheel NIETS aan thuis plaatsing gedaan’.
Misschien begrijpt u nu de boosheid van ouders beter als u als gemeentebestuurders iets stelt als ‘wij hebben de jeugdzorg goed geregeld’ en vervolgens weigert met ouders te gaan praten. (Sommige gemeenten weigeren dat structureel!)
Over de ‘diagnostiek’ Ik geef u de vergelijking met het handelen van een arts.
Als u bij een arts komt, dan begint die eerst met vragen naar uw klachten, de ‘anamnese’. Daarna volgt het ‘onderzoek’: eerst door kijken, luisteren, dan door kloppen en voelen, naar de regel ‘Inspectie, auscultatie, percussie en palpatie’, zo begint ongeveer de eerste practicum-middag op weg naar het artsexamen. Na het onderzoek volgt een diagnose: is die volkomen duidelijk voor de arts, dan komt een advies of een recept dan wel een doorverwijzing als de arts op een bepaald gebied niet deskundig genoeg is: het is immers een plicht door te verwijzen naar een deskundiger specialist als je er zelf niet uit komt, ‘doormodderen’ is een ernstige kunstfout!
En nu even een lesje ‘jeugdzorg’, waarbij ik spreek uit ervaring van mijzelf (27 jaar) en de verhalen van ouders:
Men begint bij ‘meldingen’, men gaat vanuit jeugdzorg zogenaamd onderzoek doen door verhalen en indrukken van anderen te inventariseren, men gooit dit in de groep bij bijvoorbeeld een ‘wijkteam’. Niemand doet enig onderzoek, de deskundige GZ-psycholoog of andere echte gedragsdeskundige zit op kantoor, onderzoekt niets en spreekt geen ouders of kind… en dan heeft men een rapport, dat bijna altijd concludeert tot ‘er moet een ondertoezichtstelling komen’ of ‘raadsonderzoek moet er komen’. Komt dat laatste, dan volgt meestal een overschrijf-sessie: de ‘indrukken’ en ‘onderbuikgevoelens’ worden overgeschreven en heten dan een ‘raadsonderzoek’. Ook hier blijft de gedragsdeskundige veilig op kantoor….Het ene na het andere ‘jeugdhulptraject’ wordt ingezet, veelal ‘niet matchende zorg’ (het ‘doormodderen’, hetgeen bij artsen streng verboden is!). De conclusie blijft ongeveer hetzelfde: er moet een OTS komen al dan niet gevolgd met een uit huis plaatsing, wegens allerlei ‘zorgen’ die NIEMAND adequaat onderzocht heeft, althans géén deskundige waar een kind krachtens art. 24 IVRK recht op heeft… Hoe rijmt dit zich met ‘het belang van het kind’ volgens welk adagium Jeugdzorg zegt te werken?
Waarom wordt hier ALLE WETENSCHAP inzake de schadelijkheid van UHP genegeerd? Waarom worden ouders nergens serieus genomen?
Het antwoord weet ik niet, ik weet wel dat dánk zij de ronduit leugens van ‘jeugdzorg’ er veel zinloze hulptrajecten worden ingezet en vele kinderen voor het LEVEN BESCHADIGD werden en worden…. tot meer dan 80 jaar lang….
(Ik heb iemand in mijn privé kennissenkring van 86… levenslang VERWOEST door ‘jeugdzorg’ toen ze 4 was…../ ze wil helaas niet met haar verhaal in de media komen.)
Mijn boodschap in dit item: Goede ‘hulp’ dient te beginnen met GOEDE DIAGNOSTIEK door daarvoor gekwalificeerde deskundigen als GZ-psycholoog of orthopedagoog-generalist!
Certificeringseisen Certificering van de jeugdzorg-instanties gebeurt door het Keurmerkinstituut. De richtlijn hiertoe vindt u in dit document:
https://keurmerk.nl/media/cms_page_media/89/Certificatieschema_JB-JR_v2.0.pdf Opvallend detail: Bijna alles wordt overgelaten aan de richtlijnen van de instelling zelf. Over de wetenschap: zie item B 3.4: De organisatie zet professionals in die handelen op basis van de door de organisatie vastgestelde en gehanteerde methode(n). Wat hieraan opvalt: dus NIET door wetenschappelijke richtlijnen en er staat in het hele document géén enkele eis om te beginnen met éérst adequaat onderzoek door een BIG-geregistreerde GZ- psycholoog dan wel een orthopedagoog-generalist die wél adequaat onderzoek doen naar opvoedingsvaardigheden, risico’s in de thuissituatie en problematiek bij kind dan wel interactie ouders-kind…. Toch zijn er rapporten van die GI’s vol met allerlei ‘zorgen’ en ‘risico’s en dat zonder enig adequaat onderzoek, hetgeen ouders vaak diskwalificeert als ‘zwakke ouders’ en andere typische jeugdzorgtermen, die neerkomen op inadequaat handelen van met name de ouders. (Bij pleeggezinnen worden géén eisen gesteld en die zijn automatisch ‘perfect’!)
Over het effect van uit huis plaatsen en vooral het structureel aanwezige seksueel misbruik, ziet u eens deze video van minder dan 12 minuten:
https://www.youtube.com/watch?v=UQ1Ygq-cNZw Hoor vooral het laatste: 90 % van de meisjes ging het SLECHTER na UHP, hoe kan iemand zeggen dat er een kind beter wordt van UHP?
Hierbij moet u wel bedenken dat in het daar genoemde ‘
Rapport Samson’ de
ergste delen er uit zijn gelaten, ‘omdat anders jeugdzorg er zo slecht van af zou komen’. Het
rapport Samson is daarom maar snel richting doofpot dan wel prullenbak verwezen… en jeugdzorg gaat verder, nu met de namen ‘Veilig Thuis’ en ‘Jeugdbescherming’ op een nóg ergere en destructievere wijze: ouders dienen nu al binnen 6 maanden hun gezag te worden ontnomen, ‘om het perspectief duidelijk te maken’, (dit was vroeger > 2 jaar), en als dat duidelijk is, bijna altijd in ‘pleeggezin’, ‘gezinshuis’ of ‘jeugdzorg-instelling’, dan is men in ieder geval van die lastige ouders af en kan ‘jeugdzorg’ zijn gang gaan met het kinderen levenslang traumatiseren: ze komen dank zij dat duidelijke ‘perspectief’ in ieder geval nooit meer bij hun echte liefhebbende ouders en familie terug en worden dan uitgeleverd aan de willekeur van de jeugdzorg-industrie. …’hiep hoi’...???.
Idee,
speciaal voor GEMEENTEBESTUURDERS
Ik geef u de optie voor van het model van jeugdzorg via de huisarts: ouders bespreken
immers alle zorgen in de thuissituatie over de kinderen meestal eerst met de huisarts, die gezinnen meestal goed kent en de kinderen vaak vanaf geboorte.
De huisarts kan daarom direct verwijzen naar bijvoorbeeld instanties als ‘Home-Start’ bij eenvoudige orde en andere huiselijke problemen, bij zorgen als ‘angsten’ of ‘ongeremd gedrag’ bij kinderen direct verwijzen naar een psycholoog of kinderpsychiater: dat bespaart het hele circus van ‘wijkteam’, ‘SAVE-werker’, ‘beschermingstafel’ enz. enz. Bovendien: als men direct begint met de juiste diagnostiek, wordt direct de JUISTE HULP ingezet, in plaats van allerlei ‘niet matchende zorgtrajecten!
Voor de meer specialistische jeugdzorg geef ik u de volgende gedachten:
Laat de 'jeugdzorg' uitvoeren door een instantie waarbij u de EISEN stelt:
RESPECT voor ouders
Bij ‘zorgen’ éérst onderzoek door een GZ-psycholoog of orthopedagoog-generalist, uitgevoerd volgens de regels van de beroepsgroep.
Noodzakelijke zorg in het eigen gezin, aan de hand van de conclusies van het onderzoek.
Bij onmogelijkheid van behandeling thuis, alleen voor behandeling kinderen naar een jeugdzorg-instelling, waarbij het contact tussen ouders en kind NIET belemmerd wordt en zo veel mogelijk contact met ouders én familie / vrienden!
Heeft u zo’n instelling gevonden dan wel zelf samengesteld, draag die dan voor voor ‘certificering’ als u dat nog noodzakelijk zou vinden!
Ik neem aan dat de instellingen als ‘Jeugdbescherming / provincie of stadsregio’, ‘Veilig Thuis’, WSG en LdH J&R niet meer in aanmerking komen, diverse organisaties hebben al meer dan 40 jaar BEWEZEN ouders op geen enkele manier te respecteren en alleen uit te zijn op het ruïneren van gezinnen: méér ‘zorg-indicaties’ leveren immers méér ondertoezichtstellingen én méér uit huis plaatsingen op, dus direct méér omzet voor de ‘ketenpartners’! Deze instellingen hebben inmiddels alle vertrouwen van ouders en kinderen verspeeld, mede door hun grote stroom aan gegrond verklaarde klachten.
Drs. N.J.M.Mul, arts n.p.
www.meldpuntjeugdzorg.nl meldpuntjeugdzorg@gmail.com Aanvulling
Gezien het belang van referenties en wetenschappelijke onderbouwing van mijn standpunten plak ik hieronder een eerder gepubliceerd document van mij aan dit document.
Over ‘jeugdzorg’ Voor al degenen die nooit gehoord hebben over ‘jeugdzorg’ en geen idee hebben waar men in terecht komt als men met ‘jeugdzorg’, ‘Veilig Thuis’, SAVE’ en andere zogenaamde jeugdzorg-instanties te maken krijgt. Hieronder een kleine impressie van internet!
In de ‘jeugdzorg’ is het gebruikelijk dat het orgaan dat ‘zorgen’ enz. constateert bij een kind of gezin, via enige vaak ronduit leugen-rapporten, zonder enige waarheidsvinding bij de rechter een beloning krijgen voor hun leugens: men krijgt een ‘Onder Toezicht Stelling’ al dan niet met een ‘machtiging Uit Huis Plaatsing’ voor elkaar bij de rechter: omzet 8000 Euro/jaar / kind voor de OTS, ca. 60.000 Euro’s omzet voor een UHP… tel uit je winst! Wordt een kind uiteindelijk thuis geplaatst, dan wordt de omzet voor de jeugdzorgindustrie teruggebracht tot 0,0…. U begrijpt waarom ‘jeugdzorg’ liever uw kind nooit meer thuis plaatst! Dit laatste is volledig in strijd met alle MENSENRECHTEN (art. 8 EVRM en niet te vergeten het arrest d.d. 10-09-2019 (ECRH 306-2019) van het EHRM.
Enige video’s, die nog steeds actueel zijn:
Interview met ouder-ondersteuner
Nico Mul door Rob Brockhus SDN 18-03-2008.
Een
conferentie over ‘jeugdzorg’.
Kinderroof door ‘jeugdzorg’ (Let wel: deze moeder mocht haar 2e kind wél gewoon houden, met dezelfde vader, zelfde huis en dezelfde omstandigheden. Haar 2e kind is gewoon gezond en inmiddels 8 jaar, haar eerste kind is onder behandeling (geweest) bij een psychiater omdat hij worstelt met de vraag ‘WAAROM mag ik NIET bij mijn ouders blijven en mijn zus wel?’ Antwoord op die vraag: hij is gewoonweg BELOOFD door Jeugdzorg aan dat pleeggezin dat om een kind vroeg ‘om te houden’! Pleegmoeder was ‘trainer pleegouders’ in de pleegzorg….).
Een
misdadige kinderroof: een kind is beter af bij ‘tokkies’ dan bij een hoog geschoolde moeder….evenzo
deze...en
deze kind van 10,
UHP 9 mnd. oud kind De
VALSE BESCHULDIGINGEN van VT.
Advocaat
Richard Korver hier over.
Nog iets over
Uit huis plaatsen en
deze schokkende UHP!
Rapporten uitgebracht door officiële instanties over de waanzin van het uit huis plaatsen en ‘jeugdzorg’:
“
909 zorgen”, prof. N.Slot c.s. 2002 (slechts ca. 26% van de jeugdhulp bleek effectief
/ ca. 28 % schadelijk en de rest gewoonweg géén effect: jeugdzorg is dus voor ca. 74% WEGGEGOOID GELD!)
Rapport Samson, 2013: ‘seksueel misbruik is structureel aanwezig binnen de jeugdzorg’ Enige
kritische aantekeningen daarbij.
De Kinderombudsman: ernstige fouten
veel onterechte UHP De Nationale ‘
Ombudsman Is de zorg gegrond?’De N.O. constateert dat veel rapporten van de jeugdzorg-industrie berusten op indrukken, aannames, onderbuikgevoelens en dat adequaat feitenonderzoek ontbreekt.
Enige kritische geluiden, goed onderbouwd:
Een
jeugdzorgzaak De
slodderwetenschap van ‘jeugdzorg’ Huize Alexandra, waar meisjes in feite mishandeld werden door ‘jeugdzorg’. Hoor hier de zeer hypocriete rechter A.Quick-Schuit die als rechter daar vele kinderen heen stuurde zónder te weten wat daar werkelijk gebeurde….(had ze toch als rechter MOETEN weten?)
Dat de jeugdzorg veel overeenkomsten heeft met gewoonweg de ‘fabeltjeskrant, werd onlangs verdedigd in
het proefschrift (download-links staan in de rechter marge) van Dr. C. Bartelink op 1-2-2018 aan de universiteit van Groningen. Hier haar proefschrift, met als inhoud dat de beslissing tot uit huis plaatsen vaak afhangt van de willekeur van de medewerkers bij jeugdzorg! (Ouders wisten dit al lang!!)
Dr. M.P. de Jong-de Kruijf promoveerde 7-3-2019 op een onderzoek naar 586 uit huis plaatsingen in gesloten setting. De doelstellingen en het nut hiervan bleken volkomen onduidelijk, geen enkele gesloten plaatsing eigenlijk terecht! Zie hier een link naar haar proefschrift:
https://www.bvd-advocaten.nl/blogs/niet-te-snel-grijpen-naar-gesloten-jeugdhulp-als-laatste-redmiddel Medische schade door uit huis plaatsen:
Medical Kidnap: “
Foster care system harms children”
Prof. dr. U. Gresser, internist, toonde medisch aan hoezeer het
gescheiden zijn van ouders kinderen schaadt! (NL-vertaling)
Schade door
‘oudervervremding’/ ‘Parential Alianation’ Het hersenspoelen van kinderen door hen gewoonweg zaken wijs te maken als ‘Ik ben nu je nieuwe papa/mama’/ ‘je ouders houden niet van jou’ en andere leugens om een kind zogenaamd te laten hechten aan pleegouders of jeugdzorginstellingen.
Kritische artikelen:
Het
dreigen van BJZ, richting gemeenten en overheid dit keer.
Uit huis plaatsingen als CATASTROFE door P. Dijkshoorn, psychiater
Praktijk van jeugdzorg-1 Over mensenrechten schendingen (arrest 10-09-2019 EHRM):
einde alle UHP? (In dit artikel ook een link naar de uitspraak van 10-09-2019 van EHRM)
Waarom jeugdzorg echt maffia is.
Over de
JACHT op KINDEREN door VT
Nieuwste: jeugdzorg wil reeds
ruim voor geboorte van een kind op kinderjacht! Oorlog met VT: kinderen worden tot het randje van de dood gebracht, alleen voor het ‘gelijk van VT’.
Het ultieme doel,
terugplaatsing van kinderen bij hun echte ouders. Een en ander naar het Deense model van UHP: daar gebeurt dat alleen met instemming van ouders én 2 gedragsdeskundigen en anders niet! Mogelijk kan dit concept met spoed in de praktijk gebracht worden, uit huis plaatsen kan immers ook binnen 1 uur geregeld worden!
Opvallend is in deze reeks dat er géén enkele onderzoek is aangetroffen waaruit zou blijken dat uit huis plaatsen van kinderen zo goed zou zijn…..m.u.v. de omzet voor jeugdzorg-industrie en de bonussen voor zijn bestuurders!
…. de vergelijking met de belastingdienst inzake kinderopvangtoeslag dringt zich op…...
